http://www.fatih-alparslan34.tr.gg

İNEBAHTI KALESİNİN FETHİ


TARİHTE BUGÜN -  İNEBAHTI KALESİNİN FETHİ
29 - 09 -  1499

Birinci İnebahtı Seferi,Fatih Sultan Mehmed tarafından düzenlendi (1476). Korinthos körfezinin kuzeyinde bulunan inebahtı 1407’de Arnavutlardan Venediklilerin eline geçti. Ege ve Akdeniz için önemli bir üs olan inebahtı kalesinin Fatih, Venediklilere bırakmak istemedi.

Kalenin fethine karar verdi. Hadım Süleyman Paşa kumandasında kırk bin kişilik bir ordu İnebahtı’ya gönderildi (mayıs 1476). Kaleyi kuşatan osmanlılar beraberlerinde getirdikleri bakırla top dökmeye başladılar.

Yörenin dağlık oluşu top getirme işlemini güçleştiriyordu. Dökülen toplar kale surlarında gedikler açtı. Hadım Süleyman Paşanın verdiği ilk hücum emri üzerine osmanlı askerleri surlara atıldılar. Kaledekilerin karşı koyuşu sonucunda osmanlı saldırısı püskürtüldü. Bu arada venedik deniz kuvvetleri başkumandanı Antonio Lorendano, bir filo ile İnebahtıya gelerek yiyecek araç ve gereçleri getirdi.

Ayrıca Süleyman Paşanın ordugâhını da top ateşine tutarak alt üst etti. Osmanlı ordusu bu ateşe dayanamayarak dağılma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı.

Durumu duyan Fatih, denize hâkim olmadan inebahtı’nın alınamayacağını anlayarak, kuşatmanın kaldırılmasını bildirdi. Osmanlı ordusu geri döndü (25 temmuz)

2. İNEBAHTI SEFERİ 

2. İnebahtı seferi . Bayezit II tarafından düzenlendi (31 mayıs 1499-28 ağustos 1499). ilk osmanlı kuşatmasında alınamayan inebahtı kalesinin alınması için fırsat kollanmaya başlandı. Bayezid II zamanında İtalya’daki çeşitli devletlerin Venedik cumhuriyeti ile olan çatışmaları Osmanlılara bu fırsatı verdi.

Venedik barışını bozan Bayezid II, Vardar Yenicesi’nde Rumeli beylerbeyi Mustafa Paşayı İnebahtı kuşatması için görevlendirdi. Anadolu beylerbeyi Sinan Paşa da Gelibolu yoluyla Rumeli’ye geçti. Üç yüz gemiden kurulu donanma kaptan Davud Paşa yönetiminde Mora sularına hareket etti (haziran 1499).

Kale kumandanı Zuano Mori, rumeli askeri ile inebahtı surlarını kuşatan Mustafa Paşanın teslim teklifine karşı osmanlı donanması, kale önüne gelmeden İnebahtı’yı teslim etmeyeceğini bildirdi.

Bu sırada Antonio Grimani kumandasındaki 160 gemiden kurulu venedik donanmasına, daha inebahtı önlerine gelmeyen osmanlı donanmasını durdurma görevi verildi. Osmanlı donanması arasında biri Yenişehir hâkimi Kemal Bey, öteki Burak Reisin kumandasında iki büyük gemi vardı.

Gemiler fırtınaya tutularak Modon kalesi karşısındaki Ada limanına sığınmıştı. Bu limanda yirmi gün kapalı kalan türk donanması su ve yiyecek sıkıntısı çekiyor, Venediklilerin saldırısına uğruyordu. Bu yüzden limandan ayrılan türk donanması Barak adası yakınlarında Venedik donanması ile karşılaştı. Yapılan deniz savaşını türk donanması kazandı.

Burak Reis ve Kemal Bey ile Kara Hasan adlı ünlü türk denizcisi şehit oldu, inebahtı önlerine gelen muzaffer türk donanması türk ordusunun maneviyatını artırdı. Kaledekiler bir huruç hareketine kalkıştılarsa da sonuç alamadılar. Bu durum üzerine kale kumandanı Venedik yardımı alamayacağını da düşünerek inebahtı’yı Türklere teslim etti (28 ağustos 1499


İNEBAHTI - NAVPAKTOS 

İnebahtı. Yunanistan'da Korint körfezinde Navpaktos kasabasının Osmanlılar dönemindeki adı.

Epakto, Lepanto adlarıyla da anılan kasaba Korint körfezi girişinde. Mora yarımadasındaki Patras (Balyabadra) şehrinin karşısında Yunan ana karası kıyısında yer almakta olup bugün 8000 nüfuslu küçük bir yerleşim yeri durumundadır. Ekonomik ve kültürel bakımdan körfezin en dar yerinde feribotla bağlantı kurulan Patras şehrinin gölgesinde kalmıştır. Bu nokta, vaktiyle Rumeli ve Mora Kesteli denilen iki Osmanlı kalesiyle koruma altına alınmıştı. 1829'da Yunan idaresine geçtiğinde adı antik dönemdeki Navpaktos'a çevrilmiş olan kasabanın etrafındaki Osmanlı ve Venedik surları bugüne ulaşmıştır. Uzun tarihi boyunca önemli bir kale. liman ve antik adının etimolojisinin dayandığı tersanesiyle ön plana çıkmıştır. Osmanlı hâkimiyeti zamanında donanmanın önemli bir üssü, küçük bir sancak merkezi ve mütevazi bir İslâmî hayatın hâkim olduğu yerleşme yeri durumunda bulunmaktaydı.

Navpaktos, milâttan önce VII. yüzyılda Lokris halkının bir tersanesi olarak kuruldu. Milâttan önce 183'te Roma İmparatorluğu'nun topraklarına katıldı. Daha sonra Bizans hâkimiyeti altına girdi. 431'-den beri burası bir piskoposluk merkezi olarak tanındı. 900 yılı civarında, daha güneyde bulunan ve harabe haline gelen büyük Nikopolis şehrinin yerini alarak Bizans'ın Nikopolis "tema"sının merkezi oldu. 1204'ten sonra Bizans İmparatoriu-ğu'nun Haçlılar tarafından parçalanmasının ardından Epirus Despotluğu toprakları içinde kaldı ve adı da Epakto olarak değiştirildi. 1294'te kısa bir süre Anjou Frenk Prensliği'nin eline geçtiyse de 1407'de Venedikliler tarafından alınmaya kadar Arnavut Shpata Prensliği'nin hâkimiyeti altında kaldı. Bu devrede Türk denizcilerinin akınlarından etkilendi. 1334-1348 yılları arasında Aydinoğlu Umur Bey, gemilerini Atina körfezine sokup Isthmus (Germe) berzahını aşarak Korint körfezine girdi ve burayı kuşattı. Çok kısa bir süre Umur Bey'in kontrolü altında kaldığı tahmin edilen kasabaya 1499 yılına kadar hemen hemen bir asır boyunca Venedikliler hâkim oldu. Venedik idaresi zamanında kasaba surlarla tahkim edildi. Tepede bir kale, buradan aşağıya bayır boyunca surlar (Ortahisar) yapıldığı gibi liman kısmı da duvarlarla Aşağıhisar çevrildi.

Osmanlı-Venedik savaşları sırasında Osmanlılar 1463 ve 1477'de kasabaya saldırdılarsa da başarılı olamadılar. Büyük bir hazırlıktan sonra II. Bayezid'in emriyle Rumeli Beylerbeyi Mustafa Paşa kumandasındaki kuvvetler 1499 yazında burayı kuşatma altına aldı. Bizzat padişah da yakın bir yerde otağ kurmuştu. İnebahtı açıklarında Venedik donanmasıyla çarpışan Osmanlı donanması ise denizden kuşatma kuvvetlerine yardımcı oldu. Bu büyük kuvvetlere karşı koyamayacaklarını anlayan kaledeki Venedikliler 26 Ağus-tos'ta kasabayı Osmanlilar'a teslim ettiler. Osmanlı kaynaklarında buraya bir kadı ve sancak beyi tayin edildiği, mimar Murad'a kalenin tamiri işi verildiği, surların sağlamlaştırıldığı belirtilmektedir. İnebahtı'nın fethi İki küçük gazavatnâme-ye de konu olmuştur. Ayrıca Matrakçı Na-suh'un. kalenin 1530'daki durumunu aksettirdiği anlaşılan değerli bir minyatürünün de yer aldığı Tûrih-i Sultân Bâ-yezid adlı eserde şehir tasvir edilmektedir. Marino Sanutos'un Diarii'sinde bulunan bir Venedik kaydında da kasabanın etraflı tasviri yapılmaktadır.

II. Bayezid'in emri uyarınca yabancı gemilerin geçişini önlemek ve burayı kontrol altına almak üzere körfezin girişine karşılıklı iki kule yapıldı ve bunlar Mustafa Paşa ile Anadolu Beylerbeyi Sinan Paşa'nın nezâretinde çok kısa bir süre içinde tamamlandı. Ruhî Çelebi, bunların mimarının da Murad olduğunu ve kuleleri görenlerin çok takdir ettiklerini yazar. Gerek tahrir defterlerindeki kayıtlardan gerekse Evliya Çelebi'nin yazdıklarından II. Bayezid'in şehirdeki iki eski kiliseyi camiye çevirttiği anlaşılmaktadır. Bunlardan biri, limanın girişinde deniz kıyısında surlar içinde olup Câmi-i Kebîr veya Fethiye Camii olarak adlandırılmaktaydı. İkincisi şehre nazır tepe üzerindeki hisarda bulunuyordu ve daha küçüktü. Câmi-i Ke-bîr'in yanında bir de hamam mevcuttu. Her iki cami, 1499'dan sonra müslüman sivil nüfusun bulunmadığı ilk otuz sene boyunca kaledeki askerî garnizonun ibadet mahalli olarak hizmet verdi. XVI. yüzyıl başlarında burayı tarif eden ve haritasını veren, aynı zamanda kuşatmada da bulunan Pîri Reis İnebahtı'nın büyük bir kale olduğunu, tepede iç kalenin yer aldığını, kale surlarının aşağıya kadar uzandığını ve önünde yer alan küçük limanın da surlarla çevrili bulunduğunu, buradan 5 mil kadar güneyde 11. Bayezid'in körfezin ağzına iki kale yaptırdığını. Aydmoğlu Gazi Umur Bey'in Atina körfezinden gemilerini karadan bu sulara aşırıp kale civarındaki bazı yerleri fethettiğini yazar.

İnebahtı'nın nüfusu ve fizikî durumu hakkında bilgi veren ve bugüne ulaşan en eski kayıtlar Tırhala livasına ait tahrir defterinde bulunmaktadır. 1528 tarihli bu deftere göre İnebahtı. Tırhala sancağına bağlı olup 621 hâne nüfusa sahipti, bu da tahminen 2600-2800 dolayında bir nüfusa işaret ediyordu. 509 hâne olan hıristiyan nüfus kendi kiliselerinin adlarını taşıyan mahallelerde yaşıyordu. Seksen dört hâne yahudi İspanya'dan gelip buraya yerleşmişti, ayrıca yirmi sekiz hâne de çingene bulunuyordu. 1540 ile 1570 yıllan arasında Tırhala livasının en geniş kısmını oluşturan güney ve güneydoğu parçaları buradan ayrıldı ve İnebahtı adıyla müstakil bir sancak kuruldu. Bu sancağın merkezi olan İnebahtı. 1569-1570'te altı müsiüman, on üç hıristiyan mahallesine sahipti. Burada 313 hâne müslüman nüfusa karşılık 241 hâne hıristiyan, yetmiş altı hâne de yahudi kaydedilmişti. Toplam nüfus ilk tahrire göre pek fazla değişmemişti, fakat nüfusun terkibinde önemli bir farklılık meydana gelmişti. Aradan geçen tasa süre zarfında müslüman sivil nüfusta görülen büyük artışın, dışarıdan buraya yönelik göç ve hıristiyan nüfusun bir kısmının din değiştirmesi sonucu gerçekleştiği söylenebilir. Hıristiyanların bir kısmının şehirden ayrıldığı da düşünülebilir. Bu tarihte kasabada üç cami, üç mescid Çavuş İskender, Abdi Halîfe, Hayreddin vardı. Bu arada 1537'deki Korfu Seferi sırasında körfez girişindeki kuleler genişletilip yenilendi. Mora kasteli, II. Bayezid'in küçük istihkâmını da içine alıp değişik tarzda üçgen bir şekil haline getirildi.

İnebahtı, XVI. yüzyılın ikinci çeyreğine doğru önemli bir deniz mücadelesine sahne oldu. İnebahtı açıklarında 7 Ekim 1571'de meydana gelen savaşta Osmanlı donanması müttefik donanması karşısında ağır bir yenilgiye uğradı, 200-250 gemi kaybedildi. Kale saldırıya mâruz kaldıysa da şehrin yahudilerinin de yardım ettiği Osmanlı muhafızları ve müslüman ahali buna karşı koydu. Daha sonra Osmanlılar kıyı boyunca savunma hatlarını sağlamlaştırırken Yeni Anavarin kasabasında yeni bir kale yapmışlar ve burayı ekonomik bakımdan desteklemek üzere İnebahtı'nın yahudi nüfusunu iskân etmek istemişlerdi; fakat İnebahtı sancakbeyi ile dizdarı, onların İnebahtı'ya yönelik saldırılar sırasındaki yardımlarını ileri sürerek buna engel olmuşlardı.

XVII. yüzyılda İnebahtı hakkında en geniş bilgi Evliya Çelebi tarafından verilmiştir. Onun yazdıklarına göre burada sekiz cami [Fethiye, Mehmed Efendi Tekkesi, Büyükkapı, Pigadiye, Ortahisar'da Mehmed Efendi, Yukarıhisar'da Baba Çavuş, II. Bayezid ve Ömer Efendi camileri] üç medrese, üç hamam, altı tekke vardı. Tekkeler içinde Karabaş Mehmed Efen-di'nin Halveti Tekkesi limanın yanında İdi. Daha büyük olan Aziz Mehmed Efendi'nin tekkesi Bölme (Orta) hisarda yer alıyordu ve yüzden fazla dervişi bulunuyordu. Salona (Amphissa) kapısı dışında Şeyh Ömer Efendi ve Küçük Mehmed Efendi tekkeleri mevcuttu. Camilerden başka on bir mahalle mescidinin yer aldığı şehirde [Evliya Çelebi bunlardan yalnız Parmaksız Hacı Mescidi ile Ebüssuûd Efendi Mescidi'nin adını verir] Aşağıhisar kısmında 200 dükkân olmasına karşılık bedesten yoktu. Yine bu kapı dışında büyük bir tabakhanesi işlemekteydi. Evliya Çelebi'nin Ahi Evran Ocağı diye andığı bu tabakhane çok büyüktü; içinde mescidi, havuzları ve misafir odaları vardı. Bu sırada İslâmî hayat tam manasıyla hâkim durumdaydı. Fakat Evliya Çelebi'nin ev sayısı olarak verdiği 3000 rakamının mübalağalı olduğu tahmin edilebilir.

Evliya Çelebi'den yedi yıl sonra Fransız doktoru Jacop Spon ile İngiliz asilzadesi George Wheler burayı ziyaret ettiklerinde İnebahtı hakkında çok kıymetli bilgiler verdiler. Onlar kasabada yedi-sekiz caminin bulunduğunu, bunlardan birinin liman girişinin yakınında olduğunu, ayrıca üç sinagog ve iki kilisenin yer aldığını belirtirler. Deri, zeytinyağı, tütün, buğday, pirinç ve arpa başlıca ticaret ve ziraat ürünlerini oluşturuyordu. Özellikle deri ve buna bağlı yan sanayi gelişmişti. Şarapta bütün Yunan kesiminin en kaliteli üretimi burada yapılıyordu. Spon ve VVheler ayrıca tıpkı Evliya Çelebi gibi. buralı olup Girit savaşına gemileriyle katılan korsanlıktan yetişme Durak Bey'in muhteşem konağından bahsederler ve kasabanın Kuzey Afrika korsanlarına üs vazifesi gördüğünden Küçük Cezayir olarak anıldığını yazarlar. Onlardan bir yıl sonra buraya gelen Peder Coronelli yedi cami, iki kilise, üç sinagog gördüğünü belirtir.

1683-1699 savaşları sırasında İnebahtı, uzun süre saldırılara direndiyse de sonunda yanındaki diğer kalelerle birlikte 1687 Temmuzunda düştü. Bu sırada kalede 337 kadar Osmanlı muhafızı bulunuyordu. Buraya hâkim olan Venedikliler, Karlofça Antlaşması'ndan (1699) bir yıl sonrasına kadar kaleyi ellerinde tuttular. Antlaşma gereği kaleyi ve şehri Osmanlılar'a terketme-den önce Rumeli Kulesi'ni, şehirdeki bütün İslâmî binaları, yapılmış olan tahkimatı yerle bir ettiler. 1701'den sonra II. Mustafa kasabanın yeniden inşası için büyük bir hamle başlattı. Bizzat kendisi II. Bayezid'in camisini yeniden inşa ettirdiği gibi Veziriazam Amcazade Hüseyin Paşa 1701 -1702 yıllarında Ortakale kesiminde büyük bir cami, bir mektep ve bir hamam yaptırdı; bunlar için on dokuz köyün vergi gelirlerini tahsis etti. Vezirin kızlarından Rahime Hatun bu vakıfların mütevellisiydi (1155/1742). 1702-1703 tarihli bir maliye defterine göre Eğriboz muhafızı Vezir İsmail Paşa'nın nezâreti altında şehrin surlarının, camilerin, mescidlerin, hamamların, su yollarının tamiri ve muhafız barınakları için toplam olarak 7000 altın harcanmıştı. Tamamen tahrip edilmiş olan Rumeli Kulesi yeni bir planla daha büyük olarak inşa edildi. 1722'den Önce burada en az bir cami (Küçükkapı), iki tekke [Yûsuf Efendi ve Şeyh Abdülaziz] yaptırılmıştı. Bütün bunlar. 1701'deki büyük tahribatın ardından süratli bir tamir faaliyetine girişildiğini gösterir.

İnebahtı, Osmanlı devrinin sonlarına doğru küçük bir kasaba olarak tarif edilir. 1817'de Pouqueville, 1317 ailenin bulunduğu kasabanın nüfusunu 6085 olarak kaydedip bunun üçte ikisinin müslümanlardan oluştuğunu yazar. Leake ise daha düşük bir sayı verir, ancak surlarla çevrili kısımda sadece Türkler'in ve yahudilerin yaşadığını, Rumİar'ın varoşlarda oturduğunu ve sur içinde ikametlerinin yasaklandığını ilâve eder. İnebahtı Yunan isyanına kadar Osmanlılar'ın elinde kaldı ve 1829 Nisanında elden çıktı. Yunan idaresine girdi. Şehrin müslüman ve yahudi nüfusu tamamıyla ortadan kalktıktan sonra burası küçük bir kasaba haline geldi. 1887'de bile burada ancak900 kişi yaşıyordu. Bu durum XX. yüzyıla kadar sürdü. Bu zaman zarfında hemen hemen bütün Osmanlı binaları ortadan kaldırıldı.

Günümüzde İnebahtı küçük bir liman ve turizm merkezi haline gelmiştir. Surların içindeki eski büyük yerleşme alanı şimdi bahçelerle ve meyve ağaçlarıyla kaplıdır. Yerleşme daha ziyade eski doğu varoşu istikametine kaymıştır. Kaledeki II. Bayezid Camii'nin minaresinden bir parça hâlâ ayaktadır. Öte yandan Amcazade Hüseyin Paşa Camii'nin kalıntıları, çeşmesi ve özellikle hamamı da durmaktadır. Bu sonuncusu 1970'lerde kısmî bir restorasyon geçirmiştir. Limanın girişindeki küçük kubbeli Sultan Mustafa Camii de bugüne ulaşmıştır. Yakın bir zamanda şehrin büyük kapısı üzerinde yer alan II. Mustafa'nın kitabesi ortaya çıkarılmıştır. Kasabada XVI ve XVII. yüzyıllarda Mehmed Vidâyî ve Derviş Hasan adlı iki Osmanlı şairi yetişmiştir


İNEBAHTI DENİZ SAVAŞI  

İnebahtı Deniz Muharebesi (
İspanyolca: Batalla de Lepanto, İtalyanca: Battaglia di Lepanto), 7 Ekim 1571 tarihinde Osmanlı Devleti ile Haçlı donanmaları arasında, Korint Kıstağı'nda, İnebahtı yakınlarında yapılan deniz muharebesidir. II. Selim dönemindeki bu muharebede donanma büyük hasar görmüş ve Osmanlı Devleti'nin yükselme dönemindeki en büyük deniz mağlubiyeti olarak addedilir. Osmanlı kaynakları, bu muhaberenin adını Sıngın olarak yazar.[1] İspanyol yazar Cervantes bu savaşta elinden ve göğsünden yaralanmıştır

O dönemde Kıbrıs, oldukça hareketli Mısır - İstanbul deniz ticaret yolu üzerinde önemli bir engeldi. Ada Venediklilerin elinde bulunuyor, adada yuvalanan, Venedik desteğindeki Hıristiyan korsanlar sık sık ticaret ve hac gemilerini vuruyorlardı. Kıbrıs'ın vaktiyle Müslüman bir ülke olduğu gerekçesiyle fetva alınıp savaş açıldı. Kıbrıs'ın önemli merkezleri Lefkoşa ve Mağusa, zorlu mücadelelerden sonunda zaptedildi. Fethi tamamlandıktan sonra Kıbrıs, beylerbeyliği haline getirildi (1570-1571).

Osmanlı Devleti'nin Kıbrıs adasını alması, Avrupa'da büyük tepkilere yol açtı. Bunun sonucu olarak Papa V. Piusİspanya kralı ve Venedik dukası, Osmanlılara karşı birleştiler. Bu birleşmeyi imza ile de onayladılar.(15 Mayıs 1571Kutsal İttifak adı verilen bu antlaşmayı, Osmanlılar öğrendiler. Dîvan'da, bu tarihlerde, bazı görüş ayrılıkları yüzünden anlaşmazlık vardı. Bu durum, alınacak tedbirleri durduruyor, Donanmayı Hümayun amiralliğinin, Preveze'den yazdığı yardım isteklerini cevapsız bırakıyordu. Sonunda Dîvan, Avrupa karşısına güçlü bir donanma ile çıkma konusunda karara vardı. Ancak Dîvandaki anlaşmazlık yüzünden, Osmanlı donanmasının başına, bir kara ordusu kumandanı olan Müezzinzade Ali Paşa getirildi. İstanbul'a gelen ikinci bir haber, Osmanlı sularına gelmekte olan Haçlı donanması ile ilgiliydi. Sokollu, bu donanmayı durdurmak görevini de gene bir kara ordusu kumandanı olan Pertev Mehmed Paşa'ya verdi
 

Osmanlı donanmasında bir vezir, dört paşa, 15 beylerbeyi vardı. Ayrıca Uluç Ali Paşa, Cafer Paşa, Barbaroszâde Hasan Paşa, Barbaroszâde Mehmed Paşa ve Salihpaşazâde Mehmed Bey gibi Osmanlı denizcileri de bulunuyordu.

Osmanlılara karşı meydana getirilen Haçlı donanmasının başına, V. Karl'ın evlilik dışı oğlu, Hollanda genel valisi Don Juan de Austria (Avusturyalı Johann) getirildi. Venedik donanmasının başında Vaniero, Cenevizlilerinkinde Giovanni - Andrea DoriaPapalık donanmasında da dük Marco Antonio Colonna vardı. Ayrıca Avrupa'nın prens, asilzâde, amiral ve generalleri Haçlı donanmasında görev almıştı.

Müezzinzade Ali Paşa ile Pertev Mehmed Paşa'nın yanlış tutumları, Osmanlı denizcilerinin karşı koymalarına sebep oldu, ancak, yapılan tartışmalar sonunda Kaptan-ı Deryanın görüşü uygulandı.


Sokollu Mehmed Paşa
 yeni bir donanma hazırlamasını istedi. Bunun için çok sayıda malzemeye ihtiyaç olduğunu, kısa süre içinde böyle bir donanmanın hazırlanmasının zor olacağını söyleyen Uluç Ali Paşa'ya, Sokullu; "Bütün donanmanın demirlerini gümüşten, halatlarını ibrişimden, yelkenlerini atlastan yapabiliriz. Hangi geminin malzemesi yetişmezse gel benden al" demiştir ki, Osmanlı Devletinin o dönemdeki gücünü göstermesi açısından önemlidir. Sokullu Mehmed Paşa, gönderilen Venedik elçisine de, İnebahtı Deniz Muharebesiyle ilgili olarak "Biz Kıbrıs'ı almakla sizin kolunuzu kestik, siz İnebahtı'da bizi yenmekle, sakalımızı tıraş ettiniz. Kesilen kolun yerine yenisi gelmez, fakat kesilen sakalın yerine daha gür çıkar." diye cevap vermiştir. Nitekim Tersane Baş Mimarı Mustafa Ağa idaresinde altı ay içerisinde 150 Kadırga inşa edilerek Osmanlı donanması yine eski haline getirilmiştir.[2]İki donanma, dünya tarihinin en büyük deniz muharebelerinden birine başladı. Osmanlı donanması bozuldu. 142 gemi yok oldu, 20 bin Osmanlı askeri öldü. Ölenler arasında, Müezzinzade Ali Paşa başta olmak üzere birçok Osmanlı paşası ve beylerbeyi de vardı. Bu arada, yalnız Uluç Ali Paşa'nın kumandasındaki Osmanlı donanmasının sağ cenahı başarı gösterdi. 42 Osmanlı gemisinden kurulu olan bu cenah, gemilerini kaybetmedi, Haçlı sağ cenahını bozarak, savaş alanından ayrıldı. Uluç Ali Paşa, bu başarısından sonra Kaptan-ı Deryalığa getirildi ve "Kılıç Ali Paşa" diye anıldı.


http://www.fatih-alparslan34.tr.gg





Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol